سفّاح خونریز

تقریبن یک هفته ای می شود که شروع به خاندن کتاب (تاریخ اجتماعی ایران ار آغاز تا مشروطیت) کرده ام دیشب رسیدم به بخش *ایران در زمان حکومت عباسیان* در یکی از صفحات این بخش درباره سفّاح سر سلسله ی خلفای عباسی چنین نوشته شده: ((نامش عبد الله و کنیه اش ابوالعباس بود اما چون پس از خونریزی بسیار،خلافت به او رسیده است به سفّاح ملقب گردیده.)) ودرست پس از این جملات نوشته شده:((مدت زمان سلطنتش چهار سال و هشت ماه بود.)) 

فقط چهار سال و هشت ماه، اینهمه خونریزی و تا دنیا دنیاست لقب سفّاح برای عبدالله به کار برده می شود و تازه این همه ی ماجرا نیست در جایی دیگر نوشته:((خلافت سفّاح همه در خونریزی و انتقامجویی گذشت!) 

با خود می اندیشم این قدرت عجب شوم است،خود بینی و خودکامگی چگونه می تواند از یک انسان، دیوی خونخار بسازد. کسی که تنها به حفظ قدرت می اندیشد هر خونی برای نگاه داشتش می ریزد وبا این بهاء  تا ابد لعنت آیندگان را می خرد.