الکلاسیکو در چهار نما

دیشب جنگهای هژده روزه پایان یافت.دوتساوی یک برد و یک باخت نصیب هر کدام شد.از نظر امتیازی همه چیز برابر شد اما از لحاظ کیفیت نه ،همینطور در گل شماری  کاتالانها در مجموع چهار بازی ،دو گل بیشتر زدند. 

شاید بتوان گفت برد مادرید در بازی پایانی جام حذفی شیرینتر بود چون دست به نقد همان شب جام دریافت کردند(انهم بعد از هژده سال)ولی برد  دیشب بارسلون در لیگ قهرمانان انها را با صخره ای سخت روبرو کرد. شیاطین سرخ که مثل کاتالانها بلند پرواز و سر سخت هستند.    

اینکه از الان بگوییم بارسلون پیروز بازی پایانیست درست نیست چون روباه اولدترافرد (فرگوسن) نشان داده که مرد روزها و بازیهای سخت است. 

از دیدگاه من برنده بازی دیشب مادرید بود، نه از این بابت که در بازی پیش داور ضعیف عمل کرده بود، بلکه باور دارم که گل گونزالو هیگواین در کمال سلامت وارد دروازه بارسلون شد.  

رونالدو با ضربه پیکی تعادلش را از دست داد اما پاسش را به هیگواین رساند سرنگون شد و به علت شتاب زیاد روی زمین چرخید بدون اینکه بتواند و یا حتا ببیند در چرخش کمرش به پای ماسکرانو خورد و او هم سرنگون شد هیگواین که از او کمی جلوتر بود با ضربه ای فنی و در حالی که والدز جلو امده بود توپ را به کنج دروازه دوخت اما سوت اقای دی بلیکر داور بازی تمام زیبایی گل را به اب داد و  این تنها اشتباه اثر گذار وی بود. 

البته در اینکه وی نسبت به خطاهای قوهای سپید مماشات به خرج می داد شکی نیست وشاید بتوان گفت با دیده ی بی اغماض داور، مادرید نمی توانست حتا ده نفره کار را به پایان برساند. 

نکته مهم دیگر اینکه در این بازی هر دو مربی به شکلی متعادل تر به سبک و استراتژی خود  نگاه کرده بودند، از این بابت که بارسلون به هنگام از دست دادن توپ با گرفتن پازیشن دفاعی در زمین خودش کار را برای نفوذ مادریدیها سخت کرده بود اما در حمله همان سبک( gradual attack) گرجوال اتک یا حمله تدریجی را پی می گرفتند 

در مقابل مادریدیها ،علارغم بازیهای پیشین که در زمین خودشان به دفاع می پرداختند دیشب با فشار در زمین حریف بر روی بازیکنان خط دفاعی مانع از حضور  و مشارکت انها در تهاجم شدند و از( fast break)  فست برکهای بازیهای پیشین کمتر خبری بود، این انتخاب باعث شده بود سبک مورینیو( defence&raid) کمی دچار تغییر گردد و مادرید شکل تهاجمی تری به خود بگیرد. 

انتخاب این روش از سوی مورینیو خوب بود.از این جهت که  دستکم سه بازیکن خط دفاعی بارسا را در زمین خودشان نگه می داشت و این باعث می شد خط و عوامل دفاعی مادرید فشار کمتری را متحمل شوند همچنین بوسکتس و اینیستا کمتر می توانستند بی محابا به خط دفاعی مادرید بتازند. 

معتقدم مورینیو هنوز بازیکنان لازم برای اجرای سبک خودش در مادرید را دارا نیست و اگر امسال بماند بازیهای زیباتری را از مادرید در برابر بارسا شاهد هستیم.