پندهایی از سه هزار سال پیش

یکصد پیروزی در یکصد جنگ،اوج کاردانی یک فرمانده نیست! منتهای هنرمندی یک فرمانده،واداشتن دشمن به اطاعت،بدون جنگ است.

روی جلدش این را نوشته.نویسنده اش سان تزو فرمانده ای چینی در سه هزار سال پیش می زیسته و حتمن نمی دانسته هزاران سال بعد دستنوشته هایش به عنوان یکی از کتابهای مرجع در ادبیات مدیریت،کارایی خاهد داشت.

هنر جنگاوری کتابیست که بسیار دوستش دارم و هر از گاهی آنرا برداشته و باز خانی می کنم.نزدیک به یکصدو پنجاه صفحه است و در سیزده فصل نوشته شده،این کتاب را به دوستانم به خصوص آقایان پیشنهاد کرده و می کنم.

در این نوشتار تنها به تک جمله های ژرف و زیبای بخشها می پردازم.امید که مورد پسند قرار گیرد.

.

.

.

-افروختن جنگ،بسیار ساده تر از خلق صلح است.جنگ بر انگاشت(برد - باخت) استوار است و صلح بر پایه(برد-برد).

-بالاترین درجه در هنر جنگاوری در غلبه بدون جنگ بر دشمن است.

-رهبر بایدتفکر مردم را در محدوده وامتداد تفکر خود قرار دهد.

-مکر،اساس جنگاوریست.

-زمانی بر دشمن حمله کنید که توقع حمله شما را ندارد.

-پیروزی نتیجه محاسبات متعدد و شکست نتیجه محاسبات اندک است.

-کسانی که اسلحه هایشان را به سرعت کنار نگذارند،خود شکار اسلحه ها خاهند شد.

-همیشه توجه کن هدف از جنگ پیروزیست،نه یک رشته عملیات طولانی.

-پر اهمیت ترین بخش یک جنگ،حمله به استراتژِی دشمن است و برترین استراتژِی در جنگ،حمله به برنامه های دشمن.

-کسی که برای پیروزی فقط به زور شمشیر تکیه کند فرمانده لایقی نیست.

-پیروزی بدون صبر و شکیبایی میسّر نمی شود.

-اگر خود و دشمن را به خوبی بشناسی،حتا در یکصد جنگ هم به مخاطره نخاهی افتاد.

-آنچه در دست من است می توانم انجام دهم،امّا آنچه در گرو عملکرد دشمن باشد،نا معلوم است.

-آن کسی که فنون پیروزی را می داند لزومن پیروز میدانها نیست.

-فرمانده مجرّب به جای اینکه پیروزی را از افرادش طلب کند، آنرا در دل موقعیتها و فرصتها می جوید.

.

.

.

نمی توانیم گفت که زندگی سراسر جنگ است بهتر است بگوییم زندگی مبارزه و تدبیر است، این جملات گزیده های پنج فصل نخست کتاب است. امیدوارم با دقت و تمرکز به آنها بیاندیشیم،نیز در نوشتاری دیگر گزیده ی هفت فصل پسین را خاهم آورد.