چه بی نشاط بهاری!

کاش امسال بهار که شد خودمان جوانه بزنیم، شکوفه بدهد لبها، چشم ها و ذهن هایمان

کاش مثل نفس کشیدن زمین زنده شویم

کاش مثل شکوفایی یک غنچه، تکرار خوب طبیعت باشیم

اگربا آمدن فصل بهار اتفاق نویی در درونتان یافتیدو برای شمانوروز بود پس گوارا باد بر شما نوروزتان

اگر خارج از قراردادها، بیرون آمدن طبیعت از کما، رخوت درونتان را زدود پس نوش جانتان نو شدن روزگار

عروس طبیعت خودش را می آراید برای بزمی نو،اگر مهمان شدیم نظاره گر نباشیم و دستی بیافشانیم و پایی بکوبیم که خوش است این هنگامه، زادن از خیش مثل بهار

بهار آمد بیا تا داد عمر رفته بستانیم

به پای سرو آزادی سر و دستی بیافشانیم

شرارِ ارغوان واخیزِ خون نازنینان است

سمندروار جان ها بر سر این شعله بنشانیم

الا ای ساحل امید، سعی عاشقان دریاب

که ما کشتی در این توفان به امید تو می رانیم

                                                                                            م.ر.الف ۲۹ اسفند۹۴

پی نوشت:

عنوان و شعر پایانی از استاد نازنین هوشنگ ابتهاج