رهایی

ای دوست...

مرا یاری رسان تا اشتغال ذهنم به آینده را رها سازم

مرا توان آن ده تا بیهوده نکوشم که آینده را پیش بینی و کنترل کنم

بگذار که پیش بینی های خود درباره ی آینده را ارزشمند ندانم

مرا از پرسش های بیهوده درباره ی فردا

و میل به تسلّط بر دیگران رها ساز

به یادم آور که ترس ها و تردیدهای من نسبت به فردا

فقط به ترسِِ بی بنیاد من از تو مربوط می شود

مرا یاری رسان تا خاموش باشم گوش دهم و عشق ورزم

مرا به اشراق از حضورت در لحظه ی حال برسان

دستم را بگیر و مرا در آغوش کش

به یادم آور که من مخلوق و کمال عشقم

مرا یاری رسان تا دریابم که پیام آور عشق توام

کمکم کن تا فروغ تو را بتابانم

بگذار آزادی را در درونم حس کنم

و به همه ی توهماتی بخندم که نفسِِ زمان

آنها را واقعی جلوه می داد

بگذار نور باشم سرور باشم

بدانم بازتاب توام هر جا به هر زمان

________________________________________

تنها افکار توست که مایه ی دردهای توست

چه می توان خاست که بخشش نتواند آن را اعطا کند؟